Schronienie
Ustawa o pomocy społecznej wskazuje, że pomoc w formie schronienia przysługuje osobom lub rodzinom, które są tego pozbawione.
Udzielenie schronienia następuje przez przyznanie tymczasowego schronienia w ogrzewalni, schronisku dla osób bezdomnych bądź schronisku dla osób bezdomnych z usługami opiekuńczymi.
Zgodnie z ustawą o pomocy społecznej osoba bezdomna „jest to osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy i niezameldowana na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności, a także osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym i zameldowana na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania”.
Udzielenie schronienia w Schronisku wymaga wydania decyzji administracyjnej przez M-GOPS. W tym celu należy zgłosić się do Miejsko – Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Gniewkowie przy ulicy Dworcowej 8c tel. 52 358-53-62.
Pracownik socjalny przeprowadza wywiad środowiskowy, zawiera z klientem kontrakt socjalny – indywidualny program wychodzenia z bezdomności oraz wnioskuje o przyznanie pobytu w danym ośrodku wsparcia. Pobyt w ośrodkach wsparcia jest odpłatny.
Wysokość odpłatności uzależniona jest od wysokości dochodu i wynika z Uchwały nr XLVIII/331/2022 Rady Miejskiej w Gniewkowie z dnia 26.01.2022 r. w sprawie szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w schronisku dla osób bezdomnych oraz w schroniskach dla osób bezdomnych z usługami opiekuńczymi.
Osoby przebywające w schronisku ponoszą odpłatność zgodnie z tabelą:
|
Dochód osoby samotnie gospodarującej lub osoby w rodzinie w odniesieniu do kryterium dochodowego określonego w art. 8 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej wyrażony w %
|
Wysokość odpłatności za miesięczny koszt pobytu w schronisku dla osób bezdomnych wyrażona w %
|
Wysokość odpłatności za miesięczny koszt pobytu
w schronisku dla osób bezdomnych z usługami opiekuńczymi wyrażona w %
|
|
Do 100% |
30% dochodu osoby samotnej lub dochodu na osobę w rodzinie |
50% dochodu osoby samotnej lub dochodu na osobę w rodzinie |
|
Powyżej 100% |
70% dochodu osoby samotnej lub dochodu na osobę w rodzinie |
70% dochodu osoby samotnej lub dochodu na osobę w rodzinie |
Dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży:
O pobyt w domu samotnej matki i kobiet w ciąży mogą ubiegać się matki z małoletnimi dziećmi oraz kobiety w ciąży dotknięte przemocą lub znajdujące się w innej sytuacji kryzysowej w ramach interwencji kryzysowej.
Do tych domów mogą być również przyjmowani ojcowie z małoletnimi dziećmi albo inne osoby sprawujące opiekę prawną nad dziećmi. Osoba ubiegająca się o skierowanie do domu samotnej matki składa wniosek w ośrodku pomocy społecznej właściwym ze względu na jej miejsce zamieszkania. Ośrodek kompletuje dokumenty i przekazuje je do starosty najbliższego powiatu prowadzącego dom, który wydaje decyzję o skierowaniu do domu.
Podstawę do wydania skierowania do domu stanowi:
- wniosek osoby ubiegającej się o skierowanie do domu,
- rodzinny wywiad środowiskowy przeprowadzony przez pracownika socjalnego ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o skierowanie do domu lub przez pracownika socjalnego domu,
- zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do umieszczenia w domu,
- skrócony odpis aktu urodzenia dziecka lub książeczka zdrowia dziecka,
- orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności (jeżeli takie posiada),
- opinia ośrodka zawierająca uzasadnienie pobytu w domu.
Opłatę za pobyt w domu dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży ustala powiat prowadzący dom. Różnicę między ustaloną opłatą, ponoszoną przez osobę za pobyt w domu, a średnim miesięcznym kosztem utrzymania w domu dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży ponosi gmina, która skierowała osobę do domu.